Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Rory Gallagher Tribute Night
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Freddie Mercury : Δεν θα γίνω ένας ροκ σταρ, αλλά ένας θρύλος

Tο 1954 ο 8χρονος Freddie στάλθηκε στο οικοτροφείο αρρένων St. Peter’s, κοντά στη Βομβάη. Εκεί, αναδεικνύοντας όλο το φάσμα των ταλέντων του, διέπρεψε όχι μόνο σε αθλήματα, όπως το χόκεϊ και το μποξ, αλλά και τις εξαιρετικές καλλιτεχνικές του επιδόσεις. Τότε μάλιστα απέκτησε και το παρατσούκλι «Freddie».
Εκτός από την έφεσή του στο σχεδίου, εμφανής ήταν και η αγάπη του για τη μουσική, αφού είχε συγκροτήσει και μια σχολική μπάντα τους «The Hectics », στους οποίους έπαιζε πιάνο. Ο Freddie πέρασε σχεδόν όλη την παιδική ηλικία του στην Ινδία, ζώντας με την γιαγιά και την θεία του και ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του στο σχολείο St. Marys.
To 1962 τελειώνοντας το σχολείο επέστρεψε στη Ζανζιβάρη, από όπου και ξαναέφυγε δύο χρόνια μετά με την οικογένεια του εξαιτίας της επανάστασης, για το Λονδίνο. Στο Feltham του Δυτικού Λονδίνου σπούδασε τέχνες στο Πολυτεχνείο Isleworth και πήρε το δίπλωμα του στις τέχνες και στη γραφιστική από το Kολλέγιο Ealing Art. Την περίοδο εκείνη, τα ακούσματα του περιλαμβάνουν τους The Who, The Beatles, Aretha Franklin, Elvis Presley, The Rolling Stones, Jimi Hendrix, και πολλούς ακόμη.
Μετά από αρκετές περιστασιακές δουλειές – με την αγάπη του για τη μουσική όμως να παραμένει άσβεστη – δημιούργησε το δικό του συγκρότημα, τους Ibex, που μετονομάστηκε σε Wreckage. Αργότερα, συμμετείχε στη μπάντα Sour Milk Sea, η οποία διαλύθηκε στις αρχές του 1970.
Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς μαζί με τον κιθαρίστα Brian May και τον ντράμερ Roger Taylor συγκρότησε τους «Queen», ενώ την ίδια περίοδο ο Freddie άλλαξε το όνομα του σε « Mercury», κάτι που από πολλούς αποδίδεται στους στίχους του τραγουδιού «My Fairy King» από το πρώτο τους άλμπουμ: «Mother mercury (mercury), look what they’ve done to me, i cannot run i cannot hide».
Τόσο το εν λόγω άλμπουμ, όσο και τα δύο επόμενα «Queen II» και «Sheer Heart Attack» έτυχαν μέτριας αποδοχής από το κοινό. Η επιτυχία για το συγκρότημα έρχεται με το τρίτο σε σειρά άλμπουμ «A Night At the Opera» και το τραγούδι «Bohemian Rapsody», το οποίο παντρεύοντας πρωτότυπα την ροκ μουσική με την όπερα, αποτέλεσε χαρακτηριστικό δείγμα του στιχουργικού ταλέντου του Mercury και παρέμεινε στο Νο.1 των charts στην Αγγλία για 9 εβδομάδες.
Η καταξίωση έρχεται μέσα από τις επόμενες δουλειές του συγκροτήματος: «A day in the Races», «News of the World», «Jazz» και «The Game», με επιτυχίες όπως: «Somebody to love», «We are the champions», «We will rock you» και «Αnother one bites the dust».
Κατ’ εξοχήν παράγοντας της επιτυχίας των Queen αποτέλεσε η σκηνική παρουσία του Mercury στις συναυλίες του συγκροτήματος. «Ασυνήθιστος», «σοκαριστικος» και «γοητευτικός» είναι μερικά μόνο από τα επίθετα που θα μπορούσαν να περιγράψουν τις ζωντανές εμφανίσεις του, ενώ ο David Bowie έχει πει σχετικά: «Προσπέρασε όλους τους υπόλοιπους με τις εμφανίσεις του… και το έφτασε στα άκρα. Έχω βρεθεί σε μια συναυλία του και, όπως λένε, το κοινό κρεμόταν από πάνω του». Συνολικά οι Queen έδωσαν 700 συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο, με το κοινό τους να ξεπερνάει τα 300.000 άτομα.
Την ίδια περίοδο ο Mercury διατηρεί σχέση με τη Mary Austin, από την οποία θα χωρίσει μετά την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας του. Ωστόσο καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής του θα παραμείνουν στενοί φίλοι, ενώ ο Freddie θα γράψει για εκείνη το κομμάτι «Love of my Life». Το 1985 θα γνωρίσει και θα συνάψει μακροχρόνιο δεσμό με τον κομμωτή Jim Hutton, ενώ λίγο μετά το Πάσχα του 1987 θα διαγνωστεί πως πάσχει από AIDS, κάτι για το οποίο δεν μίλησε ποτέ ανοιχτά, παρά μόνον λίγο πριν πεθάνει.
Ενδιάμεσα, μαζί με τους Queen έχει βγάλει δύο άλμπουμ με πιο επιτυχημένο το «Τhe Works» και το τραγούδι «I want to brake free», ενώ βήματα έχει κάνει και στην σόλο καριέρα του με τα «Mr. Bad guy» και το «Barcelona», το οποίο ηχογράφησε μαζί με τη σοπράνο Montserrat Caballe, η οποία με το ομώνυμο τραγούδι άνοιξε τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992.
Η ανεπανάληπτη εμφάνιση του συγκροτήματος στο Live Aid το 1985 και η συναυλία τους στα πλαίσια της περιοδείας Magic Tour το 1986 στο Στάδιο Γουέμπλεϋ θα αποτελέσουν και το τέλος της επιτυχημένης πορείας του. Μόνο δύο φορές θα ξανασυναντηθούν τα μέλη των Queen, με πιο αξιομνημόνευτη το άλμπουμ «Induendo» και το κομμάτι «The Show must go on», με τους στίχους του να φανερώνουν πως ο Mercury είχε πλήρη επίγνωση την εξέλιξης της υγείας του.
Στις 23 Νοεμβρίου του 1991 και μετά από σχεδόν μια πενταετία διάψευσης της νόσου του στον Τύπο, προχωράει σε δηλώσεις έξω από το σπίτι του στο Λονδίνο. Μια μέρα μετά, ο 45χρόνος Freddie Mercury φεύγει από τη ζωή λόγω βρογχικής πνευμονίας, συνέπειας του AIDS και αποτεφρώνεται στο κοιμητήριο Kensal Green.
Κάποια από τα κομμάτια που συνέθεσε ο ίδιος ο Freddie Mercury είναι: «Killer Queen», «Somebody to love», «Good-Old fashioned Lover Boy», «We are the Champions», «Bicycle Race», «Don’t stop me now», «Crazy Little Thing Called Love», «Play the Game».
πηγές : Wikipedia & http://episkiasis.wordpress.com
Τρίτη 27 Ιουλίου 2010
ΑΦΙΕΡΩΜΑ-ELOY...Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ PINK FLOYD

1970-1975: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Το 1970 κυκλοφορούν το πρώτο τους single, ''Daybreak'' και λίγο αργότερα κάνουν ντεμπούτο στη μουσική σκηνή με τη κυκλοφορία του άλμπουμ ''ELOY'' (1971), ένας δίσκος επηρεασμένος πολύ από τις πολιτικές απόψεις του τραγουδιστή τους, Erich Schriever. Τα μέλη της μπάντας για το πρώτο άλμπουμ ήταν: Frank Bornemann (guitar), Erich Schriever (lead vocals, keyboards), Manfred Wieczorke (guitar, vocals), Helmuth Draht (drums) και Wolfgang Stocker (bass). Αμέσως μετά τη κυκλοφορία του άλμπουμ, ο Erich αποχωρεί από τη μπάντα και μαζί του φεύγει και ο ντράμερ Ηelmut Draht ο οποίος αντικαθίστεται από το Fritz Randow.
Το 1972 οι Eloy υπογράφουν συμβόλαιο με την ΕΜΙ Ηarvest, κάτι πολύ σπάνιο για γερμανικό γκρουπ την εποχή εκείνη, και λίγο αργότερα (1973) κυκλοφορούν το δεύτερο τους άλμπουμ -το heavy progressive- ''INSIDE'' με τον Frank Bornemann να έχει αναλάβει πλέον τα φωνητικά της μπάντας.Το ''Future City'' γίνεται επιτυχία και να καταλαμβάνει μια θέση στα ''top 10'' πολλών αμερικάνικων ραδιοφωνικών σταθμών. Συνεχίζοντας στο ίδιο στυλ, κυκλοφορούν ένα χρόνο αργότερα το ''FLOATING'' με τον Luitjen Jansen να αντικαθιστά τον Wolfgang Stocker στο μπάσο. Το 15λεπτο ''The Light From The Deep Darkness'' γίνεται ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια των fans μέχρι και σήμερα. Aξίζει να σημειωθεί ότι το ''FLOATING'' ηχογραφείται τις νυχτερινές ώρες μιας και τα πρωινά ηχογραφούσανε οι Scorpions, στο ίδιο στούντιο,το ''Fly to the rainbow'' του οποίου παραγωγός δεν ήταν άλλος από τον Frank Bornemann! Το 1975 ο Frank υιοθετεί την ιδέα ενός ''concept'' άλμπουμ το οποίο παίρνει τελικά σάρκα και οστά υπό την επωνυμία ''POWER AND THE PASSION'', μια ρομαντική ιστορία η οποία εκτυλίσσεται στο μακρινό παρελθόν και συγκεκριμένα στη Γαλλία, 6 αιώνες σχεδόν πίσω. Ο Wieczorke αναλαμβάνει αποκλειστικά όλα τα πλήκτρα, ενώ σαν δεύτερος κιθαρίστας μπαίνει στο γκρουπ ο Detlev Schwaar. Οι δύο τελευταίες τους κυκλοφορίες αυξάνουν πολύ τη δημοτικότητα του γκρουπ. Οι διαφωνίες όμως μεταξύ των μελών για το καθορισμό του στυλ της μουσικής καθώς και οικονομικές διαφορές με τον μάνατζερ της μπάντας ''Jay Partridge'', οδήγησαν στην αναπάντεχη διάλυση του γκρουπ.
1976-1979: Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ
O Frank αν και απογοητευμένος από το απρόσμενο τέλος της μπάντας, βρήκε τη δύναμη αλλά και τους μουσικούς που θα τον πλαισίωναν για να μοιραστούν μαζί, το μουσικό του όραμα. Με τη νέα πλέον σύνθεση: Frank Bornemann (vocals, guitars), Klaus-Peter Matziol (bass), Detlev Schmidtchen (keyboards), Jurgen Roshental (drums) οι Εloy κυκλοφορούν τρία στούντιο άλμπουμ και ένα Live τα οποία γνωρίζουν τεράστια επιτυχία και εκτοξεύουν τη δημοτικότητα της μπάντας στα ύψη. Το πρώτο από τα τρία αριστουργήματα, ήταν το ποιητικό ''DAWN'' το οποίο κυκλοφορεί το 1976. Ήταν το δεύτερο στη σειρά ''concept'' άλμπουμ για το γκρουπ, έχοντας ως θέμα το ταξίδι του μυαλού μέσα στο χωροχρόνο, σε μια περιπέτεια που εξελίσσεται από το πρωϊνό ξύπνημα έως το επόμενο χάραμα. Το ''DAWN'' σημειώνει μεγάλη επιτυχία και πουλάει πάνω από 150.000 αντίτυπα. Η έμπνευση όμως του γκρουπ για concept άλμπουμ δε σταματάει στο ''DAWN''. Ένα χρόνο αργότερα το 1977 οι Eloy κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους της ιστoρίας τους, και σίγουρα τον πιο γνωστό τους στο ευρύτερο κοινό της rock, το περίφημο ''OCEAN''. Ηθικοί αυτουργοί ήταν οι δύο περίφημοι διάλογοι ''Τίμαιος'' και ''Κριτίας'', για το μύθο της Ατλαντίδας, υπογεγραμμένοι από τον Πλάτωνα. Το ''Poseidon’s Creation'' γίνεται ο ύμνος της μπάντας και αποτελεί μέχρι σήμερα μία από τις καλύτερες progressive rock συνθέσεις που έχουν γραφτεί ποτέ. Το ''OCEAN'' ξεπερνάει τα 200.000 αντίτυπα και μαζί ξεπερνάει σε πωλήσεις τους Genesis και τους Queen ενώ αποτελεί το πιό εμπορικό τους άλμπουμ μέχρι και σήμερα.
Το 1978 οι Eloy θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους επίσημο ''LIVE'' album αποκαλύπτοντας έτσι τη δυναμική τους και πάνω στο σανίδι. Την επόμενη χρονιά,το 1979, ηχογραφούν ένα ακόμη ''concept'' άλμπουμ, το εξαιρετικά ατμοσφαιρικό ''SILENT CRIES AND MIGHTY ECHOES'' με έντονο το θρησκευτικό στοιχείο στους στίχους τους. Οι στίχοι όπως και στα δύο προηγούμενα άλμπουμ είναι προσωπική δουλειά του Jurgen Roshental. To άλμπουμ γνωρίζει τεράστια επιτυχία και ξεπερνάει σε πωλήσεις το ''OCEAN''. Το τραγούδι ''The Apocalypse'' αποδεικνύει για ακόμη μια φορά το λόγο για τον οποίο οι Εloy θεωρούνται η κορυφαία μπάντα του είδους.
Και ενώ η μπάντα έχει φτάσει στο απόγειο της επιτυχίας της ο Detlev Schmidtchen και ο Jurgen Roshental αποφασίζουν να αποχωρήσουν από το γκρουπ επικαλούμενοι διάσταση απόψεων με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ως προς το στυλ της μουσικής που θα έπρεπε να ακολουθήσουν. Σύμφωνα με τον Frank όμως, οι διαφωνούντες δεν αρκούνταν στο να είναι απλά μέλη του συγκροτήματος αλλά ήθελαν να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο γκρουπ. Ως ''αντίδραση'' ο Detlev με το Jurgen δημιουργούνε λίγο αργότερα το δικό τους συγκρότημα με την ειρωνική ονομασία "Εgo on the rocks" με το οποίο θα κυκλοφορήσουνε ένα και μοναδικό άλμπουμ, το ''Acid In Wounderland''. Η χρυσή εποχή των Eloy είχει φτάσει στο τέλος της…
1980-1984: ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ
Οι επίμονες προσπάθειες των Frank και Klaus-Peter να μεταπείσουν τον Detlev και το Jurgen να μην εγκαταλείψουν τη μπάντα απέβησαν άκαρπες. Τελικά ο Frank βρήκε τους αντικαταστάτες τους στα πρόσωπα των Hannes Folberth (keyboards) και Jim McGillivray (drums) και μαζί με τον Hannes Arkona σαν δεύτερο κιθαρίστα οι Eloy κυκλοφορούνε το 1980 το ''COLOURS''. To άλμπουμ αποσπά αρκετά καλές κριτικές αν και σε καμία περίπτωση δε φτάνει τα μεγαλεία των προηγούμενων κυκλοφοριών. Ένα χρόνο αργότερα το 1981 ο Frank αποφασίζει να επιστρέψουν οι Eloy στο μουσικό στυλ που θεωρούσε το ιδανικό για το γκρουπ μιας και το ''COLOURS'' είχε έντονο το hard rock στοιχείο.
(Αξίζει να σημειώσουμε ότι στις 31 Μαρτίου του 1981 η μπάντα έδινε την πρώτη από τις 2 συναυλίες στη χώρα μας στο γήπεδο του Σπόρτιγκ στα Πατήσια! H δεύτερη έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη στο Palais de Sport.Τυχεροί όσοι ήταν παρόντες...)
Αποτέλεσμα ήταν το ''PLANETS'' (το πρώτο μέρος μιας ενότητας βασισμένη σε μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας) ένας δίσκος όπου τα πλήκτρα κυριαρχούνε. Το δεύτερο μέρος κυκλοφορεί ένα χρόνο αργότερα το 1982 με τον τίτλο ''TIME TO TURN'' (με τον Fritz Randow να επιστρέφει στη μπάντα ύστερα από απουσία περίπου 7 χρόνων) χωρίς όμως να μπορεί να φτάσει την επιτυχία του ''PLANETS''. Προστριβές όμως άρχισαν πάλι να κάνουν την εμφάνιση μεταξύ των μελών, μιας και εξαιρουμένου του διδύμου Frank-Klaus Peter οι υπόλοιποι επιμένουν σε έναν πιο hard rock ήχο για τη μπάντα. Αποτέλεσμα αυτών των αντιπαραθέσεων ήταν το επόμενο άλμπουμ το ''PERFORMANCE'', το 1983, όπου η αλλαγή του μουσικού ύφους της μπάντας σε πιο hard ήχους είναι εμφανής. Ο Frank θα προσπαθήσει για ακόμη μια φορά να επαναφέρει το αρχικό πνεύμα στο σχήμα και θα το καταφέρει εν μέρει με την κυκλοφορία του ''METROMANIA'' το 1984. Παρόλο αυτά όμως το ομαδικό πνεύμα είχε ήδη χαθεί και οι συνεχείς διαφωνίες μεταξύ των μελών, οδήγησε τη μπάντα στην οριστική διάλυσή της για ακόμη μια φορά…
1988-1998: Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
Στο μεσοδιάστημα που ακολούθησε το μοναδικό αξιόλογο γεγονός ήταν η κυκλοφορία ενός soundtrack με τον τίτλο ''CODENAME WILDGEESE'' το 1985, το οποίο παρόλο που κυκλοφόρησε υπό την ονομασία της μπάντας, ο Frank Bornemann δε συμμετείχε καθόλου στις ηχογραφήσεις!
Τον Απρίλιο του 1986 ο Frank συναντά τυχαία στο Βερολίνο (και καθώς είχε αναλάβει την παραγωγή ενός heavy metal συγκροτήματος) τον Michael Gerlach και μαζί αποφασίζουν να επαναφέρουν τους Eloy στο προσκήνιο σαν duo band. To 1988 ηχογραφούν το ''‘RA'' και το 1992 το ''DESTINATION'' έχοντας στη σύνθεσή τους πολλούς session μουσικούς. Και τα δύο άλμπουμ σημειώνουν υψηλές πωλήσεις αν και στους fans του συγκροτήματος προκαλούν ποικίλα συναισθήματα. Το 1993 ο Frank και ύστερα από επίμονες προτροπές των fans να ακούσουν προηγούμενες επιτυχίες της μπάντας προσαρμοσμένες στο μουσικό ύφος και ήχο της εποχής, αποφασίζει να ηχογραφήσει ξανά τα τραγούδια που αγαπήθηκαν περισσότερο. Μουσικοί που συνεργάστηκαν με τον Frank στο παρελθόν όπως ο Klaus-Peter Matziol, ο Hannes Arkona, o Hannes Folberth και ο Fritz Randow ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του και έτσι το 1993 κυκλοφορεί το ''CHRONICHLES I'' και ένα χρόνο αργότερα το ''CHRONICHLES II'', τα οποία βρίσκουν μεγάλη απήχηση στους fans. H επιτυχία αυτή αποτέλεσε προπομπό για την ολική επαναφορά των Eloy ως full μπάντα. Όντως, το 1994 οι Eloy κυκλοφορούν το ''THE TIDES RETURN FOREVER'' με τους: Frank Bornemann (lead vocals, guitars), Michael Gerlach (keyboards) και Klaus–Peter Matziol (bass) ενώ ο Bodo Scopf (drums) ενσωματώνεται στη μπάντα ένα χρόνο αργότερα. Το άλμπουμ σημειώνει μεγάλη επιτυχία και ο Frank τo θεωρεί ως το καλύτερο άλμπουμ που έχουν ηχογραφήσει μετά το ''SILENT CRIES AND MIGHTY ECHOES''. Στην περιοδεία που ακολουθεί η μπάντα γιορτάζει τα 25 χρόνια ιστορίας της με τις περισσότερες συναυλίες να είναι sold out. Το 1996 οι Eloy αρχίζουν να δουλεύουν πάνω στο υλικό του επόμενού τους άλμπουμ, το οποίο σύμφωνα με τον Frank θα ήταν η συνέχεια του θρυλικού ''OCEAN''. O Frank σε συνέντευξή του δηλώνει ότι αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση όλα αυτά τα χρόνια και για τον ίδιο αλλά και για τη μπάντα. Το 1998 λοιπόν κυκλοφορεί το αινιγματικό ''OCEAN 2-The Answer'' μία από τις καλύτερες δουλειές που έχει κάνει ποτέ η μπάντα στην ιστορία της. Ακολουθεί περιοδεία με όλες τις ημερομηνίες να είναι sold out. Το ''OCEAN 2- The Answer'' έμενε να είναι και το τελευταίο studio άλμπουμ του συγκροτήματος έως και το 2008..
2009: Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ!
Έντεκα χρόνια ύστερα από την κυκλοφορία του ''Ocean 2-The Answer'', o Frank Bornemann, προς μεγάλο ενθουσιασμό των οπαδών του συγκροτήματος, συγκινημένος από την αγάπη των fans για τη μουσική της μπάντας 40 χρόνια μετά, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να επαναφέρει στο προσκήνιο τους Eloy με την κυκλοφορία του 17ου κατά σειρά στούντιο άλμπουμ.Το νέο άλμπουμ φέρει την ονομασία ''VISIONARY'' και η κυκλοφορία του σηματοδοτεί τα 40 χρόνια ύπαρξής της μπάντας. Η σύνθεση παραμένει η ίδια της τελευταίας κυκλοφορίας -Ocean II-The Answer- ενώ ενεργή συμμετοχή σε κάποια κομμάτια θα έχει και ο Ηannes Folberth. Για το 2010 η μπάντα αναμένεται να κυκλοφορήσει το πρώτο επίσημο διπλό DVD της μπάντας, ''Τhe Legacy Box'', θα κυκλοφορήσει όπως αναμενότανε το ερχόμενο φθινόπωρο και πιο συγκεκριμένα τον Οκτώβριο. Το πρώτο DVD θα ονομάζεται πιθανώς ''Μighty echoes'' και θα περιέχει 100 λεπτά συνεντεύξεων από τα εκάστοτε μέλη της μπάντας. Το δεύτερο DVD θα περιέχει βίντεο κλιπς καθως και τηλεοπτικές εμφανίσεις της μπάντας.
ΠΗΓΗ-http://www.rockway.gr