Οι Blind Guardian είναι μια από τις μπάντες από τις οποίες αναμένεις την εκάστοτε νέα κυκλοφορία της με μεγάλο ενδιαφέρον. Στιβαροί αντιπρόσωποι του κλασικού, ποιοτικού power metal μαζί με τους πρωτεργάτες Helloween, αποτελούν εγγύηση για ατόφιο γερμανικό power metal τη σήμερον ημέρα.
Από τον προκάτοχο του κιόλας, το πολύ καλό “A Twist In The Myth”, είχε γίνει αισθητή η διάθεση της μπάντας για επαναπροσδιορισμό του κλασικού της ήχου, καθώς με το “A Night At The Opera” του 2002 τα πράγματα, θεωρώ, πως είχαν εκτροχιαστεί αρκετά. Το “At the Edge of Time” ευτυχώς αποδεικνύεται αναμφισβήτητα ως η φυσική ακολουθία/εξέλιξη του “ Α Twist In The Myth”, ερχόμενο ως κεραυνός εν αιθρία για να μαγέψει και να κάνει περήφανους για άλλη μια φορά τους απανταχού Blind Guardian οπαδούς! Συνθέσεις ουσιώδεις, άψογη συνοχή, ένα άλμπουμ μεγαλειώδες και αντάξιο της κληρονομιάς των Blind Guardian, που με το πέρασμα του χρόνου έχω την εντύπωση πως θα αποτελέσει σημείο αναφοράς της μετά “Nightfall In The Middle-Earth” εποχής.
Εναρκτήριο κομμάτι είναι το ορχηστρικό “Sacred Words”. Πρόκειται για ένα απολαυστικό 9λεπτο τραγούδι με πληθώρα εναλλαγών στα σημεία, κάτι που φυσικά είναι αναπόσπαστο χαρακτηριστικό του κλασικού ήχου των Blind Guardian. Από την πρώτη ακρόαση, λοιπόν, του εναρκτήριου κομματιού γίνεται ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα πολλά υποσχόμενα άλμπουμ. Το δεύτερο κατά σειρά “Tanelorn” προδίδει με τον τίτλο του εμμέσως πλην σαφώς έναν σύνδεσμο με το μεγαλειώδες “Somewhere Far Beyond”, ενώ και συνθετικά το κομμάτι είναι (σχεδόν) ανάλογου επιπέδου. Το “Road of No Release” δίνει μια αισθητική τύπου “And The Story Ends” και θα το προτιμούσα ως επίλογο του άλμπουμ, αλλά αυτά είναι προσωπικές προτιμήσεις. Η συνέχεια μας επιφυλάσσει μια από τις πιο περίφημες στιγμές του άλμπουμ, το“Ride Into Obsession” που σε ‘αιχμαλωτίζει’ από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Το “Curse My Name” είναι η μια μπαλάντα του άλμπουμ και αρκετά καλό και φυσικά μελωδικότατο, αν και ομολογώ πως περίμενα κάτι πολύ καλύτερο και τουλάχιστον αντάξιο του καταπληκτικού “Skalds And Shadows” (“Twist In The Myth”, 2006). Ακολουθεί τo “Valkyries” που μπαίνει πολύ καλά και ξεδιπλώνεται μέσα από τον βαρύ, mid tempo ρυθμό του σε μια άκρως ατμοσφαιρική στιγμή για το άλμπουμ, με την προϋπόθεση ότι θα του αφιερώσετε περισσότερες από μια ακροάσεις. Για το “Conrol The Divine” που ακολουθεί, πραγματικά δε βρίσκω λόγια... Αν θα έπρεπε να διαλέξω ένα από τα τραγούδια ως τη σημαία που θα έπρεπε να υψωθεί για να σημάνει την απόλυτη κυριαρχία των νέων, “μετά Nightfall… εποχής” Blind Guardian, θα ήταν το αριστουργηματικό “Conrol The Divine”. Το “War of Thrones” είναι ακόμα μια πανέμορφη μπαλάντα με πολύ όμορφη ατμόσφαιρα ενώ με το single “A Voice In The Dark”, που προηγήθηκε της κυκλοφορίας του άλμπουμ, πιστεύω πως όλοι έχουν ήδη εξοικειωθεί ή θα εξοικειωθούν άμεσα (η πρώτη ακρόαση θα σας πείσει...). Τον επίλογο γράφει το αξιοπρεπές “Wheel Of Time”, που μεμονωμένα μπορεί να μην είναι ότι καλύτερο έχετε ακούσει από την μπάντα, αλλά πραγματικά αποτελεί την ιδανική κατακλείδα του άλμπουμ που έχει προηγηθεί και ωθεί τον ακροατή να αφήσει το άλμπουμ στο repeat του player.
Ανακεφαλαιώνοντας, οι Blind Guardian πολύ απλά παραδίδουν ένα άλμπουμ σταθμό. Μπορεί να έχει 2-3 κάπως μέτριες στιγμές αλλά, πραγματικά, ας μην ξεχνάμε τις δύσκολες εποχές που ζούμε αλλά και τις απαιτήσεις που έχουμε πλέον όλοι οι ακροατές και οπαδοί όταν πρόκειται για καινούριες (ή μη) κυκλοφορίες. Το “At The Edge Of Time” είναι ένα άλμπουμ που αναβλύζει συναισθήματα από το παρελθόν, ένα άλμπουμ που υπενθυμίζει σε όλους τους παλιούς οπαδούς τους λόγους για τους οποίους λάτρεψαν τους Blind Guardian και προσκαλεί τους νέους οπαδούς να παρασυρθούν στην μαγεία των Γερμανών βάρδων!
by Harris Bakopoulos
ΠΗΓΗ: http://www.solidrock.gr
